Książka przybliża mało znaną, a największą „w wyzwolonej Polsce” zbrodnię komunistyczną z lipca 1945 roku, nazywaną Obławą Augustowską. Czyni to poprzez losy 27 młodych kobiet – ofiar Obławy. Autorka szukała ich śladów jeżdżąc po wioskach i miasteczkach północno-wschodniej Polski, a także w archiwaliach IPN w Białymstoku. Powstały dokumentalne reportaże historyczne, które uświadamiają, że w tej zupełnie niewyjaśnionej do dziś powojennej tragedii przepadli bez wieści nie tylko mężczyźni, ale także kobiety. I to piękne, młode, odważne. Były w konspiracji sanitariuszkami, łączniczkami, obsługiwały skrzynki kontaktowe, roznosiły rozkazy, korespondencję, ulotki, a nawet broń i amunicję. Prowadziły też tajne nauczanie i często walczyły z bronią w ręku. Wiele kobiet z Suwalszczyzny wspierało również podziemie niepodległościowe przygotowując żołnierzom leki z puszczańskich ziół, tkając z lnu płótno na opatrunki, bandaże i koszule, nie mówiąc o pomocy w ukrywaniu partyzantów, czy ich aprowizacji.

Z jakich rodzin pochodziły te dziewczyny? Dlaczego zaangażowały się w polski ruch oporu? Gdzie ich poszukiwano i czemu do dziś zamiast medali nie mają grobu, a nawet nie wiadomo gdzie zakopano ich ciała? Książka pokazuje również mężczyzn, dzielnych, oddanych sprawie, bohaterskich – niektórzy to ukochani tych dziewcząt.

Książka znakomicie uzupełnia dwie poprzednie publikacje Teresy Kaczorowskiej o tej zbrodni, wnosząc nowe fakty i badania. Przybliża też nieco historię i walory przyrodnicze niezwykle pięknej, ciekawej, a tak tragicznie doświadczonej ziemi pogranicza.

Teresa Kaczorowska – dr nauk humanistycznych, dziennikarka, prozaik i poetka. Jest autorką kilkunastu książek, w tym: Obława Augustowska (2015) i Dziewczyny Obławy Augustowskiej (2017) oraz wielu artykułów prasowych i prac naukowych. Uczestniczka licznych spotkań autorskich i konferencji, w kraju i na świecie. Uhonorowana m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „Polonia Restituta” (2010), Medalem „Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2014), Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (2018).

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.