„Drugą osobą, która zaciążyła na moim rozwoju umysłowym, był mój profesor”. Korespondencja wzajemna Oswalda Balzera i Zygmunta Wojciechowskiego z lat 1924-1933

Opis:

Książka zawiera korespondencję wzajemną Oswalda Balzera i Zygmunta Wojciechowskiego z lat 1924-1933, na którą składają się 133 listy, w tym kartki i pocztówki. Korespondencja między obu uczonymi stanowi szczególny rodzaj epistolografii. To jeden z niewielu autobiograficznych dokumentów życia dwóch polskich historyków XIX i XX w. Prezentowane listy uzupełniają znany dotąd obraz tych badaczy, utrwalony poprzez działalność naukową, opracowania i wspomnienia. Stanowią one doskonałe źródło poznania ich „prywatnej rzeczywistości” − myśli i postępowania, a także planów i refleksji. Czytelnik listów uczestniczy w rozmowie korespondencyjnej, której śledzenie ułatwia odpowiednie opracowanie graficzne. Ten dialog epistolograficzny jest dowodem przyjaźni między uczonymi w widocznej relacji, jaką stworzyli jako nauczyciel i uczeń. Co ważne, relacja ta nigdy nie uległa zmianie. W publikowanych listach znajdują się wątki związane z twórczością obu uczonych. Ułożono je w porządku chronologicznym, co pozwala z jednej strony przeanalizować rozwój kariery naukowej i zainteresowań Z. Wojciechowskiego, a z drugiej przypatrzeć się działaniom profesora Balzera na rzecz ucznia, ale również jego wytrwałej – do ostatnich dni życia – uczynności względem nauki i narodu. Ponadto niniejsza książka została bogato zilustrowana interesującymi fotografiami, w kilku przypadkach po raz pierwszy publikowanymi.

Oswald Balzer (1858-1933) – historyk ustroju i prawa dawnej polski, archiwista, uczeń Ksawerego Liskego i Michała Bobrzyńskiego, pierwszy profesor katedry historii prawa polskiego na Uniwersytecie Lwowskim, dyrektor Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich we Lwowie, prezes Towarzystwa Naukowego we Lwowie, specjalizował się w historii średniowiecza, badał kształtowanie się instytucji prawnych i ustawodawstwa Polski. Wyśmienity dydaktyk i pedagog. Jego seminarium wykształciło wielu znamienitych uczonych, co przyczyniło się do powstania szkoły historyczno-prawnej Oswalda Balzera. Niejednokrotnie udzielał się w sprawach publicznych i narodowych, np. polemizując z niemieckim historykiem Theodorem Mommsenem w sprawie Słowian, występując przed sądem polubownym w Grazu na rzecz praw Polaków do Morskiego Oka czy broniąc autonomii wyższych uczelni w latach 30. XX w.

Zygmunt Wojciechowski (1900-1955) – historyk państwa i prawa polskiego, uczeń lwowskich uczonych, Oswalda Balzera i Jana Ptaśnika, profesor historii prawa polskiego na Uniwersytecie Poznańskim, sekretarz generalny Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, w czasie II wojny światowej działał w polskim podziemiu, współzałożyciel tajnej organizacji „Ojczyzna”, po wojnie założyciel i pierwszy dyrektor Instytutu Zachodniego. Specjalizował się w dziejach średniowiecznej Polski, zwłaszcza czasach panowania Piastów, które uważał za najświetniejszy okres w historii naszego kraju. Ponadto dobry dydaktyk, wykształcił wielu znanych historyków i historyków prawa. Związany z myślą zachodnią w polskiej polityce i orientacją zachodnią w polskiej historiografii, które nawiązywały do koncepcji ziem macierzystych Polski (tj. granic państwa piastowskiego) oraz szukały głównego zagrożenia w Niemczech.