Heinrich Kirschbaum (ur. w 1974 roku w Moskwie) – niemiecki slawista, literaturoznawca, profesor na Uniwersytecie we Fryburgu (Niemcy). Zajmuje się literaturoznawstwem ogólnym i porównawczym, jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół Europy Wschodniej, w centrum uwagi znajduje się literatura Rosji, Polski, Białorusi i Ukrainy oraz relacje literackie tych krajów z Europą Zachodnią, m.in. z Niemcami. Ponadto jego badania dotyczą okresów romantyzmu, przełomu XIX i XX wieku, literatury powojennej i awangardowej. Zajmuje się również poezją współczesną (zwłaszcza rosyjską i białoruską) oraz teorią literatury. Ma w swoim dorobku naukowym prace poświęcone analizie twórczości Adama Mickiewicza. W 2013 roku zajął pierwsze miejsce w konkursie na najlepsze tłumaczenie dzieł Tadeusza Różewicza organizowanym przez Polski Instytut Książki we współpracy z Fundacją „Za Wolność Waszą i Naszą”.

Autor książki o białoruskich protestach 2020 Białoruski Bricolage.

Aleś Bialacki – białoruski działacz społeczny, polityk, obrońca praw człowieka i więzień polityczny; dyrektor Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiosna”, wiceprzewodniczący Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka; honorowy obywatel miasta Genui. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla (2022).

Uładzimir Niaklajeu – białoruski poeta, prozaik i działacz społeczno-polityczny; od 25 lutego 2010 roku przewodniczący kampanii społecznej „Mów prawdę!”; kandydat na prezydenta Białorusi w wyborach prezydenckich w 2010 roku. 20 czerwca 1999 roku wyemigrował do Polski, a następnie do Finlandii. W 2001 roku powrócił do Mińska. W 2005 roku został wybrany na przewodniczącego białoruskiego PEN-Clubu. Ze stanowiska dobrowolnie zrezygnował 10 kwietnia 2009 roku, obejmując stanowisko wiceprzewodniczącego. Laureat wielu nagród literackich, m.in. Białoruskiej Nagrody im. Jerzego Giedroycia.

Wał Klement (Wasil Jeŭdakimaŭ) – urodzony w 1957 r. w Mińsku, w rodzinie wykładowców akademickich. W szkole uczył się przeciętnie, pływał, w wolne chwile zajmował się głównie nicnierobieniem. Po ukończeniu szkoły średniej dostał się na prawo na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, studiował historię partii komunistycznej, marksizm-leninizm oraz inne przydatne nauki. Po ukończeniu studiów został skierowany do pracy w prokuraturze w Mińsku. Po jakimś czasie autor bez żalu pożegnał się z prokuraturą, a prokuratura odetchnęła z ulgą, żegnając się z autorem. Ze świata przestępców i funkcjonariuszy Wał Klement powrócił do świątyni edukacji i wychowania, rozpoczynając studia doktoranckie. Po obronie pracy doktorskiej pracował jako wykładowca na Wydziale Prawa swojej Alma Mater. W 1990 r. dostał zaproszenie do pracy w jednej z wiodących kancelarii prawnych w Wielkiej Brytanii, przeprowadził się do Anglii, co dało mu możliwość zdobycia doświadczenia w zachodniej praktyce prawniczej, poznania języka białoruskiego, zobaczenia innego, nieznanego świata. Autor wciąż otwiera dla siebie ten świat. Mieszka w Londynie.

Sasza Filipienka – białoruski pisarz, dziennikarz, scenarzysta. Przyszedł na świat w rodzinie rosyjsko-ukraińskiej. Po ukończeniu Liceum artystycznego im. I. Achremczyka w Mińsku rozpoczął studia na Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym. Po tym jak uniwersytet został zamknięty przeniósł się do Rosji, ukończył studia magisterskie na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Sankt-Petersburgu. Otrzymał dyplom Bard College’u. Jego powieść Czerwony krzyż przetłumaczona na wiele języków, trafiła na listę najlepszych powieści roku wg Szwajcarskiego radio. Inne znane utwory pisarza – powieści Były syn, Kremulator, sztuka Tajniacy. Po wybuchu białoruskich powyborczych protestów w 2020 r. Filipienka stał się jednym z ważnych głosów białoruskiego ruchu protestacyjnego w Europie, wykazywała poparcie dla Maryi Kaleśnikawej. Niejednokrotnie wypowiadał się na temat więźniów politycznych w białoruskiej, rosyjskiej, niemieckiej, angielskiej, szwedzkiej, niderlandzkiej oraz francuskiej prasie. Po rosyjskiej interwencji na Ukrainę w lutym 2022 r. w wywiadach prasowych wyrażał solidarność z Ukrainą oraz wzywał do zawieszenia broni.

Natalia Rusiecka (ur. w 1974 r.) – slawistka, białorutenistka, poetka, tłumaczka, absolwentka Państwowego Uniwersytetu Białoruskiego w Mińsku (Białoruś) i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Adiunkt w Katedrze Literaturoznawstwa Słowiańskiego na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Autorka tomików poezji Dva biassońni (2004) i Kaštany ŭ kišeniach (2015). W kręgu zainteresowań naukowych badaczki znajduje się osiemnastowieczna poezja Wielkiego Księstwa Litewskiego, współczesna poezja i dramaturgia białoruska, a także tłumaczenie współczesnej literatury białoruskiej na język polski oraz ukraiński. Na język białoruski tłumaczyła utwory takich autorów jak: Wisława Szymborska, Witkacy, Witold Gombrowicz. Publikowała także polskie przekłady współczesnej poezji białoruskiej w wydaniach książkowych oraz na łamach periodyków. Jedna z inicjatorek powołania Białoruskiego Instytutu Książki.