Największą publiczność w targowy piątek zgromadził Remigiusz Mróz, najpopularniejszy obecnie polski pisarz. Pretekstem to spotkania, które prowadził Marcin Waincetel, była premiera najnowszej książki Remigiusza Mroza „Węzeł czasu” (wydawnictwo W.A.B.).
Remigiusz Mróz opowiedział o genezie powieści: – Pierwszą wersję tej książki zacząłem pisać mniej więcej dekadę temu. I od tamtej pory czekała w szufladzie na lepsze czasy. Natomiast z tyłu głowy ta historia siedziała i dopominała się wydania. Pamiętałem ją jako niesamowitą przygodę, absolutnie porywającą od pierwszych stron, soczystych bohaterów i nowatorskie podejście do tematu. Więc otworzyłem tę książkę i stwierdziłem, że nadaje się cała do kosza. Jest tak beznadziejna, bohaterowie są nudni, przewidywani, stereotypowni. Historia w ogóle nie zaczyna się od niczego konkretnego. Cała ta książka została wyrzucona do kosza. Podjąłem decyzję, że piszę ją od nowa. Myślałem, że wyjdzie mniej więcej podobna historia jak tama. Okazało się, że opowieść poszła zupełnie innymi torami. Jak to zazwyczaj bywa. Mnie ta książka zaczęła zaskakiwać od samego początku właśnie tym, że postawiła na swoim i powiedziała: nie, ja jestem odrębną książką, tamta historia nie udała się, trudno zostawiamy i robimy coś zupełnie innego. No i tak się stało.
Pisarz mówił też o tym, że okładkę do książki przygotował Owen Gent. – Wydaje mi się, że jest idealna, a ja w ogóle jestem wielkim fanem jego prac. Jego ilustracje zostały zagospodarowane przez duże wydawnictwo brytyjskie Penguin do największych klasyków literatury. I zawsze w jego pracach przebija się melancholia, nie wiesz do końca wiesz, czy to jest smutek, czy to jest jakieś utracone szczęście. Gdy zobaczyłem ilustrację, która teraz jest na okładce mojej książki, to pomyślałem, że jest perfekcyjna.
Rozmowa z Remigiuszem Mrozem dotyczyła procesu twórczego, ewolucji pisarza, relacji z historią. Wspominał, że najbardziej wyczerpujący był research do „Czarnej Madonny” (egzorcyzmy) i „Parabellum” (realia II wojny światowej).
Przyznał, że lubi pracować intensywnie – po zakończeniu redakcji jednej książki natychmiast odczuwa głód pisania kolejnej.
Autor był pytany o to, czy w swojej pracy posługuje się sztuczną inteligencją?
– Otóż nie. Uważam, że sztuczna inteligencja, jeśli chodzi o sam proces twórczy, to jest najgorsza rzecz, jaką można by użyć. Ona się przydaje przy sprawach researchowych i to jest duże odciążenie autora, nie tylko mnie, bo właściwie chyba wszyscy, których znam, przy researchu już teraz z niej korzystają, może nie z czata GPT, który potrafi halucynować. (…) Amazon jest teraz zalany książkami w całości napisanymi przez AI i skoro tyle ich jest, to zakładam, że ktoś to kupuje i czyta. Po co? Nie mam bladego pojęcia. Widziałem na X, że ktoś wyrzucił prompta, żeby Grok napisał fragment czegoś w stylu Remigiusza Mroza. Z ciekawością to przeczytałem. Problem polegał na tym, że Grok ewidentnie nie wchłonął mojej książki pod tytułem „O pisaniu”, bo robił wszystkie te błędy, których pisałem, żeby nie robić. Więc jeżeli taka jest przyszłość AI, to ja się o pisanie nie boję.
Remigiusz Mróz – najpopularniejszy polski pisarz, doktor nauk prawnych. Urodzony 15 stycznia 1987 roku w Opolu, ukończył z wyróżnieniem Akademię Leona Koźmińskiego w Warszawie, gdzie doktoryzował się z prawa konstytucyjnego. Jego książki rozeszły się w Polsce w jedenastu milionach egzemplarzy, został także uhonorowany szeregiem nagród literackich i kulturalnych. Za granicą reprezentowany jest przez jedną z najbardziej wpływowych agencji literackich, The Knight Agency z siedzibą w Nowym Jorku. W swoich książkach często łączy wątki fabularne z komentarzem społeczno-politycznym.